kiosterakis.gr +
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ...
Διάστημα
Δύο αστεροειδείς σε απόσταση «αναπνοής»
Επιστήμονες και ερασιτέχνες αστρονόμοι προετοιμάζονται για την έλευση του αστεροειδή 2011 MD που αναμένεται να περάσει πάνω από τη Γη τη Δευτέρα. Ο αστεροειδής θα περάσει σε απόσταση περίπου 20 χιλιάδων χλμ από τον πλανήτη μας και θα είναι ορατός ακόμη και από ένα μικρό οικιακό τηλεσκόπιο. Τον Νοέμβριο αναμένεται να μας πλησιάσει ένας γιγάντιος αστεροειδής ο οποίος αν κατέληγε στη Γη θα προκαλούσε ανυπολόγιστες καταστροφές. Ο επισκέπτης της Δευτέρας
Ο αστεροειδής 2011 MD είναι ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο 10-50 μέτρα και η έλευση του έγινε γνωστή προχθές όταν τον εντόπισε ένα ρομποτικό τηλεσκόπιο στο Νέο Μεξικό που ασχολείται με την αναζήτηση διαστημικών σωμάτων που μπορεί να αποτελέσουν πιθανή απειλή για την Γη.
Το κοντινότερο πέρασμά του από τη Γη θα γίνει τη Δευτέρα 27 Ιουνίου πάνω από το Νότιο Ημισφαίριο του πλανήτη. «Είμαστε βέβαiοι ότι θα περάσει πολύ κοντά αλλά τελικά θα μας προσπεράσει. Ακόμη όμως και αν εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα δεν κινδυνεύουμε αφού είναι αρκετά μικρός και θα καταστραφεί προσφέροντάς μας το εντυπωσιακό θέαμα μιας λαμπρής μπάλας φωτιάς που κινείται στον ουρανό.
Τι είναι το πολικό σέλας;
Με τον όρο «πολικό σέλας» εννοούμε τόσο το βόρειο όσο και το νότιο. Η διεθνής ονομασία του είναι «aurora», το όνομα της θεάς της αυγής, ενώ το ελληνικό της όνομα, όπως περιγράφεται στην Ελληνική Μυθολογία, είναι Ηώ. Δεν συνδέεται συμπτωματικά με την αυγή, αφού το φως την ώρα εκείνη θυμίζει το κόκκινο φως του πολικού σέλαος. Το σέλας εμφανίζεται κοντά στους πόλους όπου ενεργητικά σωματίδια του ηλιακού ανέμου συναντούν τη γήινη ατμόσφαιρα. Το βόρειο σέλας είναι κατά κανόνα ορατό μόνο σε μια ζώνη 60-70 μοιρών βόρειου πλάτους, ενώ το νότιο σέλας εμφανίζεται στην αντίστοιχη ζώνη νότια. Με λίγη τύχη, όταν ο Ήλιος είναι ιδιαίτερα δραστήριος, το βόρειο σέλας είναι ορατό ακόμη και από τις 50 μοίρες, κάπου δηλαδή στη βόρεια Κεντρική Ευρώπη.
Το σέλας δημιουργείται όταν τα φορτισμένα ηλεκτρόνια του ηλιακού ανέμου αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης και επιταχύνονται κατά μήκος των δυναμικών γραμμών του προς του πόλους. Καθώς εισέρχονται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας πάνω από τους πόλους, συγκρούονται με άτομα και μόρια οξυγόνου και αζώτου της ατμόσφαιρας, τα οποία και διεγείρουν ενεργειακά. Τα διεγερμένα άτομα, για να επανέλθουν στην αρχική και σταθερή τους κατάσταση ενεργειακής ισορροπίας, εκπέμπουν το πλεόνασμα της ενέργειάς τους με τη μορφή φωτονίων, των οποίων η ενέργεια αντιστοιχεί σε εκείνη του ορατού φωτός. Όσο εντονότερη είναι η ηλιακή δραστηριότητα, τόσο εντονότερος είναι ο ηλιακός άνεμος και τόσο περισσότερη ενέργεια έχουν τα φορτισμένα σωματίδια που τον αποτελούν. Ανάλογη όλων αυτών των αλληλεπιδράσεων είναι και η ένταση του σέλαος, καλύπτοντας έτσι ευρύτερη περιοχή.
To Endeavour προσγειώθηκε για τελευταία φορά
Διαστημικό κέντρο Κένεντι
1 Ιουνίου 2011
To αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Endeavour με εξαμελές πλήρωμα, εκ των οποίων ένας Ιταλός, προσγειώθηκε για τελευταία φορά νωρίς σήμερα στη Φλόριντα, όπως ήταν προγραμματισμένο και χωρίς πρόβλημα, σύμφωνα με εικόνες που μετέδωσε η τηλεόραση της NASA.
Οι τροχοί του διαστημικού λεωφορείου άγγιξαν το διάδρομο του διαστημικού κέντρου Κένεντι στις 02:35' τοπική ώρα (06:35' ώρα Γκρίνουιτς / 09:35' ώρα Ελλάδος) με ταχύτητα 360 χλμ. την ώρα και ύστερα από μια "βουτιά" 65 λεπτών από την τροχιά της γης.
Το Endeavour πέταξε πάνω από την κεντρική Αμερική, κατόπιν επάνω από τον Κόλπο του Μεξικού πριν φθάσει στη Φλόριντα (νοτιοανατολικές ΗΠΑ). Περίπου τρία λεπτά πριν από την προσγείωσή του, το Endeavour είχε αναγγείλει την άφιξή του στο διαστημικό κέντρο με ένα διπλό ισχυρό ηχητικό σήμα.
Μερικά δευτερόλεπτα μετά την προσγείωση του διαστημοπλοίου, ένα αλεξίπτωτο ξεδιπλώθηκε για να φρενάρει την πορεία του.Η τηλεόραση της NASA μετέδωσε απευθείας, όπως πάντα, τις εικόνες της τελικής προσέγγισης από το θάλαμο διακυβέρνησης του διαστημικού λεωφορείου.
"Αδέσποτοι" πλανήτες στο σύμπαν...
Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν ότι στο σύμπαν είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ιδιαίτερα διαδεδομένο ένα φαινόμενο, που ως τώρα θεωρείτο αδιανόητο ή έστω πολύ σπάνιο: υπάρχουν ουκ ολίγοι πλανήτες που δεν βρίσκονται "αγκιστρωμένοι" σε τροχιά γύρω από ένα μητρικό άστρο-ήλιο, αλλά περιπλανιούνται στους ουρανούς, δικαιολογώντας στην κυριολεξία το όνομά τους. Οι πρώτες στατιστικές-μαθηματικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι τέτοιοι πλανήτες είναι δυνατό να είναι τόσοι πολλοί, όσοι και τα άστρα-ήλιοι στο γαλαξία μας ή ακόμα περισσότεροι. Σύμφωνα με μια εκτίμηση των ερευνητών, μπορεί να υπάρχουν έως και 400 δισεκατομμύρια τέτοιοι "μοναχικοί" πλανήτες, δηλαδή πολύ περισσότεροι από τα κοινά άστρα όπως ο ήλιος μας.
Δύο διεθνείς ομάδες επιστημόνων, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Τακαχίρο Σούμι του πανεπιστημίου της Οσάκα, (μετά από διετή έρευνα ανάμεσα σε δεκάδες εκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας, εντόπισαν δέκα πλανήτες, με τη μάζα περίπου του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, οι οποίοι βρίσκονται σε τόσο τεράστιες αποστάσεις από το πλησιέστερο άστρο, που τουλάχιστον μερικοί από αυτούς δεν μπορεί παρά να θεωρηθούν ότι είναι "ορφανοί" και κινούνται σαν "ελεύθερα πουλιά" στη "γειτονιά" του γαλαξία μας.