Ο Μίνωας Καλοκαιρινός γεννήθηκε στα 1843 στο Ηράκλειο της Κρήτης και πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 1907. Ήταν το τελευταίο παιδί του μεγαλεμπόρου Ανδρέα Καλοκαιρινού της μεγάλης οικογένειας των Καλοκαιρινών, με τόπο καταγωγής τα Κύθηρα. Μητέρα του ήταν η Μαργιόρα Κρασάκη. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στη Σύρο και κατόπιν εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, όπου παρακολούθησε για ένα χρόνο. Κατόπιν διέκοψε τις σπουδές του εξαιτίας ασθενείας και θανάτου του πατέρα του. Στη συνέχεια το ενδιαφέρον του στράφηκε προς την πατρική περιουσία την οποία διαχειρίστηκε με τον αδελφό του Λυσίμαχο. Η πατρική περιουσία διαιρέθηκε στα δύο και ο Μίνως ασχολήθηκε με σαπωνοποιία και οινοποιία.
Το Ευπαλίνειο όρυγμα αποτελεί σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της μηχανικής το οποίο από το 1992 έχει χαρακτηριστεί από την Unesco Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πρόκειται για μια σήραγγα μήκους 1.036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. για να χρησιμεύσει σαν υδραγωγείο.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές του βουνού: το όρυγμα αυτό ήταν αμφίστομον , όπως το χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος, χάρις στον οποίον έγινε γνωστό. Οι δύο σήραγγες συναντήθηκαν περίπου στο μέσον με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, κάτι που ήταν σημαντικό επίτευγμα για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής.
Πλωτές σκηνές έχουμε δει πολλές, όμως η πρώτη πλωτή Όπερα στον κόσμο κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, έχει δημιουργηθεί, πριν από περίπου 4 χρόνια, στην Πρέβεζα της Ηπείρου. Η όπερα του νερού και του ονείρου, όπως την αποκαλούν.
Η πρωτότυπη αυτή ιδέα γεννήθηκε από τον Λέανδρο Σπαρτιώτη ή αλλιώς τον Λέανδρο της Πρέβεζας όπως πολύ επιτυχημένα τον είχε προσφωνήσει ένας πολύ καλός του φίλος στο παρελθόν.Πριν από 3 χρόνια λοιπόν ο κ. Σπαρτιώτης είχε την ιδέα να μαζεύει τα κουτιά των αναψυκτικών και με αυτά να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης, το οποίο τότε δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα ήταν.
Το Ψηφιοποιημένο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου περιλαμβάνει τις συλλογές του Ε.Θ, από το 1932 έως το 2005, με σπάνιο και µερικές φορές µοναδικό υλικό.
Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνονται προγράμματα των παραστάσεων, αποκόμματα εφημερίδων, φωτογραφικό υλικό, ηχητικά ντοκουµέντα (από το 1955), βιντεοσκοπήσεις (από το 1994) και μουσικές παρτιτούρες.
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...