Να σας πω την αλήθεια δεν ήξερα ότι υπάρχει γιορτή του πατέρα. Ίσως γιατί εμείς οι πατεράδες δεν εντυπωσιαζόμαστε και τόσο από τις προσωπικές μας γιορτές, αλλά από τις χαρές των άλλων και ιδιαίτερα των παιδιών μας, έτσι δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να βρω αν υπάρχει κάτι ανάλογο με την εορτή της μητέρας, για μένα.
Πως το έμαθα λοιπόν; Πριν λίγο επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του ΚΕΣΑΝ Ηρακλείου, στο facebook και διάβασα το παρακάτω διασκεδαστικό κείμενο:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά...
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται!
14 ετών: Ο πατέρας μου; Άσε καλύτερα!!!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου...
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου, αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε, ας ζητήσουμε και τη γνώμη του πατέρα.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι' αυτό;
60 ετών: Τελικά, ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
70 ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας!
Έχει πλέον καθιερωθεί η γιορτή του πατέρα την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, ως φόρος τιμής για τους μπαμπάδες όλων μας.
Μπορεί στην Ελλάδα το Πάσχα να σημαίνει Ανάσταση του Θεανθρώπου και... λουκούλλεια γεύματα με ψητό κατσίκι στη σούβλα, κόκκινα αβγά και αδιάκοπο χορό, αλλά σε ορισμένες γωνίες του πλανήτη οι παραδόσεις του Πάσχα κρύβουν πολλές ιδιομορφίες.
Ένα από τα πιο περίεργα έθιμα του Πάσχα συμβαίνει στην Τσεχία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Η παράδοση προστάζει οι άνδρες να μαστιγώνουν(!) τις γυναίκες τους τη Μεγάλη Δευτέρα. Αφού τις βρέξουν με μπόλικο νερό, έπειτα τις μαστιγώνουν με χειροποίητα μαστίγια, φτιαγμένα από ιτιά και διακοσμημένα με κορδέλες στα άκρα τους. Το μαστίγωμα έχει συμβολική σημασία. Σύμφωνα με το θρύλο οι γυναίκες μαστιγώνονται από τους συζύγους τους, ώστε να διατηρούν την ομορφιά και την υγεία τους την επόμενη χρονιά. Η ομορφιά θέλει θυσίες!!!
Στη Φινλανδία τα παιδιά μασκαρεύονται και ζητιανεύουν στους δρόμους, ενώ στα χέρια τους κρατούν δύο μπαγκέτες. Στην δυτική, μάλιστα, Φινλανδία τα πυροτεχνήματα είναι το κέντρο της προσοχής. Η παράδοση έχει και εδώ συμβολική σημασία, αφού σκοπός των κρότων και των πυροτεχνημάτων είναι να τρομάξουν τις μάγισσες που περιφέρονται ελεύθερες στο χρονικό διάστημα μεταξύ Μεγάλης Παρασκευής και Μεγάλου Σαββάτου.
Το Πάσχα στην Κύπρο, σύμφωνα με τον μακαριστό εξέχοντα λαογράφο Γεώργιο Χ. Παπαχαρλάμπους, αποκαλείται στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα «Πάσκαν».
Πάσχα ονομάζονται στην Κύπρο και οι εορτές των Χριστουγέννων και της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου, επειδή προηγούνται νηστείες. Οι άνθρωποι στα χωριά, αλλά και στις πόλεις εύχονται ο ένας στον άλλον «Καλό Πάσκαν να φθάσωμεν».
Ο κ. Παπαχαραλάμπους αναφέρει ότι παλιότερα την Μεγάλη Πέμπτη δεν εργάζονταν οι σιδηρουργοί για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους, διότι ο Πιλάτος τους ζήτησε τρία καρφιά για την Σταύρωση του Χριστού και αυτοί έκαναν περισσότερα.
Σύμφωνα με τον ίδιο την Μ. Πέμπτη στις εικόνες των εκκλησιών κρεμούν μαύρα καλύμματα και το βράδυ γίνεται αναπαράσταση της Σταύρωσης. Ο ιερέας συνοδευόμενος από τους ψάλτες περιφέρει τον Εσταυρωμένο και τον τοποθετεί στο κέντρο του ναού.
Οι εκκλησιαζόμενοι έβαζαν κάτω από το αναλόγιο φιάλες με νερό για να αγιαστεί την ώρα που ο παπάς διάβαζε τα 12 ευαγγέλια. Το νερό αυτό χρησίμευε για αγιασμό και για το προζύμι των πασχαλινών άρτων.
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...