kiosterakis.gr +

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ...

Ιστορίες

Το φορτίο

Το φοινικόδεντροΉταν κάποτε ένας κακός άνθρωπος που τον έλεγαν Μπεν Σάντοκ. Η σκοτεινιασμένη του ψυχή δεν μπορούσε να χαρεί το καλό και το όμορφο. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις του κινούνταν σε τόσο σκοτεινές περιοχές, που οτιδήποτε ήταν όμορφο και υγιές δεν μπορούσε να το αντέξει. Μοναδική του χαρά ήταν το να καταστρέφει.

Κάποια μέρα περπατούσε σε μια όαση, όταν το κακό βλέμμα του έπεσε πάνω σ' ένα τρυφερό φοινικόδεντρο, που ήταν ακόμη μικρό σε ηλικία και χαιρόταν που μεγάλωνε. Χαρούμενο κουνούσε τα φύλλα του με τον αέρα και απολάμβανε την ύπαρξή του.

Ο Μπεν Σάντοκ πήρε μια βαριά πέτρα και την έβαλε ακριβώς πάνω στην τρυφερή κορφή του νεαρού δέντρου και μετά συνέχισε το δρόμο του μ' ένα απαίσιο γέλιο.

Το φοινικόδεντρο στην αρχή έδειξε ότι βρίσκεται κάτω από δυνατή πίεση. Μετά τινάχτηκε κι έσκυψε προς όλες τις πλευρές, προσπαθώντας να ρίξει από πάνω του την πέτρα. Όμως παρ' όλες του τις προσπάθειες δεν μπόρεσε να τα καταφέρει, η πέτρα ήταν πολύ βαριά.

Ο νεαρός φοίνικας ηρέμησε και αποτραβήχτηκε στον εαυτό του. Για μερικές ημέρες και νύχτες ένιωθε σαν σε όνειρο. Μετά άρχισε να συγκεντρώνει αργά τις δυνάμεις του. Βύθισε βαθιά στη γη τις ρίζες του και ύψωσε την κορφή του προς τον ουρανό για να μπορέσει να κρατήσει την ισορροπία του. Μ' αυτό τον τρόπο οι ρίζες του έφτασαν στο βάθος της γης, σε υπόγεια νερά, που το δυνάμωσαν.

Με το φως του ήλιου μεγάλωνε η δύναμή του κι έτσι, έγινε ένα πραγματικά επιβλητικό δέντρο.

Περισσότερα...

Ρήσεις Σοφών...

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή.
André Gide, 1869-1951, Γάλλος Συγγραφέας

Μην κλαις επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη.
Dr. Seuss, 1904-1991, Αμερικανός συγγραφέας

Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με εμποδίσει.
Ayn Rand, 1905-1982, Αμερικανίδα φιλόσοφος

Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.
Lao Tzu, 6ος αιώνας π.Χ., Κινέζος φιλόσοφος

Νιώθοντας περηφάνια για τους προγόνους σου, μη στερήσεις αυτήν τη δυνατότητα και απ' τους απoγόνους σου.
Tullius Cicero, 160 π.χ – 43. π.Χ., Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός

Το μέλλον δεν είναι δώρο. Είναι επίτευγμα.
William Blake, 1757-1827, Άγγλος ποιητής και ζωγράφος

Τα μελλοντικά γεγονότα δεν κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους, το πέρασμα του χρόνου μοιάζει με το ξετύλιγμα ενός σχοινιού, το οποίο δεν παράγει τίποτα καινούριο αλλά απλώς ξεδιπλώνει αυτό που υπήρχε εξ αρχής.
Tullius Cicero, 160π.Χ-43π.Χ., Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός

Το πιο εύκολο κυνήγι είναι το κυνήγι του αποδιοπομπαίου τράγου.
Dwight D. Eisenhower,1890-1969, Αμερικανός Πρόεδρος

Περισσότερα...

Τα καρφιά...

Τα καρφιάΉταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ οξύθυμο. Ο πατέρας του, του έδωσε μια σακούλα με καρφιά και του είπε:

- Κάθε φορά που θα χάνεις την ψυχραιμία σου, πρέπει να καρφώνεις ένα καρφί στο φράχτη...

Την πρώτη μέρα το αγόρι κάρφωσε 37 καρφιά στο φράχτη, όμως τις επόμενες εβδομάδες, καθώς μάθαινε να κοντρολάρει τον θυμό του, ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο φράχτη μειωνόταν. Έτσι ανακάλυψε πως ήταν πιο εύκολο να συγκρατεί το θυμό του από το να καρφώνει καρφιά πάνω στο φράχτη.

Τελικά, ήρθε η μέρα που το αγόρι δεν έχασε καθόλου την ψυχραιμία του.

Το είπε στον πατέρα του και εκείνος πρότεινε στο αγόρι να αφαιρεί ένα καρφί από το φράχτη, για κάθε μέρα που θα κατάφερνε να συγκρατεί το θυμό του. Οι μέρες πέρασαν και το αγόρι κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα καρφιά από το φράχτη!

- Πολύ καλά, του είπε τότε ο πατέρας του, αλλά κοίταξε όλες αυτές τις τρύπες. Ο φράχτης δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε λες κάτι πάνω στο θυμό σου αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Και να ξέρεις, ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από ένα φυσικό τραύμα. Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τα λόγια που τους είπες, δεν θα ξεχάσουν όμως ποτέ πως τους έκανες να νοιώσουν...

Περισσότερα...

Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας...

- Δεν μπορώ του είπα. Δεν μπορώ!
Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας...- Σίγουρα; με ρώτησε αυτός.
- Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:

- Να σου πω μια ιστορία... Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:

«Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.

Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Περισσότερα...

Υποκατηγορίες

Online Επισκέπτες

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 99 guests και κανένα μέλος

Πολιτική απορρήτου...

Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...