kiosterakis.gr +

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ...

Ιστορίες

Το μπολ με τα νούντλς...

Το μπολ με τα νούντλς
Εκείνη τη νύχτα, η Sue μάλωσε με τη μητέρα της και έφυγε από το σπίτι. Ενώ περιπλανιόταν στους δρόμους, θυμήθηκε ότι δεν είχε καθόλου χρήματα στην τσέπη της, ούτε ένα κέρμα για να τηλεφωνήσει στο σπίτι της.

Περνώντας από ένα κατάστημα που πουλούσε μαγειρεμένα νούντλς, μύρισε το ωραίο άρωμα τους και αμέσως συνειδητοποίησε ότι πεινούσε πολύ. Λαχτάρησε ένα μπολ με χυλοπίτες, αλλά δεν είχε χρήματα!

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος την είδε να στέκεται παραπέρα, χλωμή από την πείνα,  και την ρώτησε:

- Γεια σου κοριτσάκι, θα ήθελες να φας ένα μπολ με νούντλς;

- Ναι... αλλά δεν έχω χρήματα... απάντησε εκείνη ντροπαλά.

- Εντάξει, θα σε κεράσω - είπε ο άνθρωπος - έλα μέσα, θα σου μαγειρέψω ένα μπολ.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο ιδιοκτήτης της έφερε ένα μπολ με ζεστά νούντλς. Αφού έφαγε μερικές μπουκιές, η Sue άρχισε να κλαίει.

- Τι έγινε; - ρώτησε ο ιδιοκτήτης.

- Τίποτα. Απλά συγκινήθηκα από την καλοσύνη σας! - είπε η Sue ενώ σκούπιζε τα δάκρυά της. Ακόμα και ένας ξένος που συνάντησα τυχαία, μου δίνει ένα μπολ με νούντλς, ενώ η μητέρα μου, μετά από τον καυγά που είχαμε, με ανάγκασε να φύγω από το σπίτι. Είναι πολύ κακιά!

Περισσότερα...

Το οριζόντιο ύψος...

Το κυπαρίσσι και η αγριάδα...Μια φορά και έναν καιρό, πλάι σε ένα πανύψηλο υπερήφανο κυπαρίσσι, ζούσε μια ελάχιστη ταπεινή αγριάδα, που ζήλευε το μπόι του κυπαρισσιού κι ήθελε να το φτάσει, γι' αυτό και τεντωνόταν αδιάκοπα στις μύτες των ριζών της, πασχίζοντας να σηκωθεί πιο πάνω από το χώμα. Μάταιη προσπάθεια και αρκετά οδυνηρή γιατί, κάθε φορά που έκανε αυτή τη γυμναστική, για μέρες μετά την πόναγε ανυπόφορα η μέση της.

Το κυπαρίσσι, που παρακολουθούσε αφ' υψηλού τον αγώνα της αγριάδας, σειόταν και λυγιόταν καμαρωτό και της έλεγε υπεροπτικά, με προφορά σχεδόν εγγλέζικη, της Οξφόρδης: "Δεν γνωρίζετε τι χάνετε αγαπητή μου αγριάδα, εκεί στην επιφάνεια του εδάφους όπου βρίσκεσθε. Δίχως να θέλω διόλου να υπερηφανευθώ, σας πληροφορώ ότι από την κορυφή μου έχω απεριόριστη θέα του κόσμου και θα ήταν ακόμα πιο απεριόριστη, θα έβλεπα ως τη Γουατεμάλα, αν κάποια αναιδή βουνά, γύρω τριγύρω, δεν την περιόριζαν. Ωστόσο ευελπιστώ ή, μάλλον έχω τη βεβαιότητα ότι η βροχή θα λιώσει, σιγά σιγά, αυτά τα αναιδή βουνά και τότε θα δω τη Γουατεμάλα. Το σχέδιο αυτό είναι βεβαίως μακροπρόθεσμο, αλλά μπορώ να περιμένω, αφού ως γνωστόν, ζω επτακόσια χρόνια".

Η αγριάδα αν και δεν ήξερε ούτε που βρίσκεται αυτή η Γουατεμάλα ούτε αν τα βουνά λιώνουν από τη βροχή ούτε, ακόμη, αν είναι πολλά τα επτακόσια χρόνια, ακούγοντας αυτά τα ανήκουστα λόγια, ένιωθε την καρδιά της να μαραζώνει και, τις νύχτες που κοιμόταν, έβλεπε πάντα το ίδιο όνειρο. Ψήλωνε, λέει, ψήλωνε τόσο, που ξεπερνούσε κατά πολύ στο μπόι το κυπαρίσσι, ξεπερνούσε ακόμη και τα πιο ψηλά βουνά κι έβλεπε από κει πάνω όχι μόνο τη Γουατεμάλα αλλά και το Ακαλακούμπα, χώρα ακόμα πιο μακρινή, ακόμα πιο ωραία, όπου οι άνθρωποι χόρευαν ένα γρήγορο χορό που τόνε λέγανε ρούμπα. Βέβαια όταν ξύπναγε το πρώτο πράγμα που έβλεπε μπροστά της ήταν ένα σαλιγκάρι τόσο αργοκίνητο, που έμενε στο οπτικό πεδίο της όλη τη μέρα, προκαλώντας της κατάθλιψη και κάνοντας την να μην βλέπει την ώρα πότε θα ξανανυχτώσει, για να κοιμηθεί και να ονειρευτεί το μακρινό Ακαλακούμπα και τον γρήγορο χορό που τόνε λένε ρούμπα.

Περισσότερα...

Το τελευταίο σπίτι...

Ήταν κάποτε ένας ξυλουργός που ειδικευόταν στη συναρμολόγηση προκατασκευασμένων σπιτιών. Εργαζόταν για κάποιον επιχειρηματία, ο οποίος του προμήθευε έτοιμα τα ξύλα κι εκείνος τα μοντάριζε, στερέωνε τους αρμούς, έφτιαχνε το σπίτι και προετοίμαζε τις λεπτομέρειες.

Το σπίτι
Μια μέρα, αποφασίζει ο ξυλουργός ότι έχει δουλέψει αρκετά, κι είναι πια καιρός να ξεκουραστεί. Έτσι, πάει να μιλήσει στον επιχειρηματία και του λέει πως πήρε την απόφαση να βγει στη σύνταξη. Καθώς, όμως, του έμενε ακόμη να τελειώσει ένα σπίτι, τον ειδοποιεί ότι αυτή θα είναι η τελευταία του δουλειά.

- Τι κρίμα! λέει ο επιχειρηματίας, είσαι καλός στη δουλειά σου... Δε θέλεις να δουλέψεις λίγο ακόμα;

- Όχι, όχι. Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά πράγματα να κάνω, θέλω και να ξεκουραστώ...

- Πολύ καλά.

Ο ξυλουργός τελειώνει το τελευταίο σπίτι και πάει να αποχαιρετήσει τον επιχειρηματία, αλλά αυτός του λέει:

- Κοίτα, ήρθε μία παραγγελία της τελευταίας στιγμής, πρέπει να φτιάξεις ακόμη ένα σπίτι. Αν μου κάνεις αυτή τη χάρη... Δε θα έχεις τίποτε άλλο να κάνεις... Ασχολήσου αποκλειστικά με την κατασκευή αυτού του τελευταίου σπιτιού, πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι, αλλά σε παρακαλώ, ανάλαβε αυτή την τελευταία δουλειά.

Περισσότερα...

Η συμβουλή του ραβίνου

Η γυναίκα με την κατσίκαΈνας άντρας πηγαίνει στο σοφό ραβίνο παρακαλώντας να τον βοηθήσει.

- Ραβίνε, του λέει, κοντεύω να τρελαθώ. Εγώ, η γυναίκα μου και τα έξι παιδιά μας, ζούμε σε ένα μικρό δωμάτιο. Δεν υπάρχει χώρος να στρίψεις. Ο θόρυβος και ο συνωστισμός κοντεύουν να μας τρελάνουν όλους. Δεν ξέρω τι να κάνω.

- Έχεις κατσίκα; τον ρωτάει ο ραβίνος.

- Ναι, απαντάει ο άντρας.

- Να τη βάλεις μέσα στο σπίτι, του λέει ο ραβίνος.

- Τι εννοείς να τη βάλω μέσα στο σπίτι; Μόλις τώρα δε σου εξήγησα ότι δεν υπάρχει χώρος να στρίψεις εκεί μέσα;

- Ζήτησες τη συμβουλή μου, έτσι δεν είναι; του απαντάει αυστηρά ο ραβίνος.

- Βέβαια, βέβαια, παραδέχεται ο άντρας πειθήνια.

Πηγαίνει στο σπίτι του και βάζει την κατσίκα μέσα. Μία εβδομάδα αργότερα ο άντρας επισκέπτεται ξανά το ραβίνο, αυτή τη φορά βρίσκεται σε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.

- Ραβίνε μου, του λέει, δεν αξίζει μία τέτοια ζωή. Τώρα εκτός από όλα τα άλλα που γνωρίζεις, έχουμε να καθαρίζουμε και την κοπριά της κατσίκας. Δεν αντέχω άλλο.

Περισσότερα...

Υποκατηγορίες

Online Επισκέπτες

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 466 guests και κανένα μέλος

Πολιτική απορρήτου...

Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...