Αν οι σκύλοι δείχνουν μερικές φορές να καταλαβαίνουν τα λόγια των αφεντικών τους και να τους νιώθουν πιο πολύ και από τους ανθρώπους, ίσως αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλός τους αντιδρά με πολύ όμοιο τρόπο με τον ανθρώπινο στα γέλια, στα κλάματα και γενικότερα στους συναισθηματικά φορτισμένους ήχους.
Ερευνητές στην Ουγγαρία για πρώτη φορά στον κόσμο συνέκριναν άμεσα την εγκεφαλική λειτουργία των σκύλων και των ανθρώπων, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες της «συναισθηματικής νοημοσύνης» των τετράποδων φίλων μας και τις ομοιότητές της με τη δική μας «συναισθηματική νοημοσύνη».
Σε μία εναλλακτική πρόταση κατέληξαν δύο Ευρωπαίοι φυσικοί σχετικά με ένα παράδοξο που προκύπτει με τη διατήρηση της πληροφορίας στις μαύρες τρύπες, σκιαγραφώντας ένα νέο τύπο άστρων που αποκαλούν άστρα Πλανκ.
Όταν σε ένα άστρο με μεγάλη μάζα εξαντληθούν τα καύσιμα, εκρήγνυται με φαντασμαγορικό τρόπο πριν ο πυρήνας του μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Ο κλασικός τρόπος περιγραφής της μαύρης τρύπας είναι πως πρόκειται για μία τοπική ανωμαλία στη δομή του χωροχρόνου που προκαλείται από την άπειρη πυκνότητα στο σημείο εκείνο.
Λαμβάνοντας υπόψη τα κβαντικά φαινόμενα που εξελίσσονται σε μία μαύρη τρύπα, η θεωρία προβλέπει πως τα αντικείμενα αυτά δε διαρκούν για πάντα. Αντίθετα, κβαντικές διακυμάνσεις στον ορίζοντα γεγονότων τους, το όριο δηλαδή πέρα από το οποίο η βαρύτητά τους είναι ανίκητη, αναγκάζουν τις μαύρες τρύπες να ακτινοβολούν, κάτι που οδηγεί σε βάθος χρόνου στην «εξάτμισή» τους.
Σε μία πρόσφατη δημοσίευση στο διαδικτυακό τόπο arxiv, ο Καναδός κοσμολόγος William Unruh υποστηρίζει πως ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά η ακτινοβολία Hawking.
Ο συγκεκριμένος επιστήμονας έχει δώσει το ονομά του στο φαινόμενο Unruh, σύμφωνα με το οποίο ένας παρατηρητής που επιταχύνεται στο κενό θα μετρήσει μία ακτινοβολία, εκεί που ένας ακίνητος παρατηρητής δε θα μετρήσει απολύτως τίποτε.
Το 1974 ο διάσημος Βρετανός φυσικός Stephen Hawking είχε κάνει μια ανατρεπτική πρόβλεψη για τις μαύρες τρύπες, εικάζοντας πως τα σώματα αυτά εκπέμπουν μία μορφή ακτινοβολίας, παρόλες τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας πως είναι τόσο πυκνές που ούτε το φως δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτές.
Η φύση της ακτινοβολίας Hawking, όπως κατόπιν ονομάστηκε, πηγάζει από τις αρχές της κβαντικής φυσικής και με την πάροδο του χρόνου έγινε μία αποδεκτή ιδέα από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα. Αλλά παρόλο που οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει πολλές μαύρες τρύπες από τότε, κανείς δεν έχει εντοπίσει πειραματικά την ακτινοβολία Hawking.
Πάνω από 20.000 σκουπίδια υπολογίζεται ότι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, η παρουσία των οποίων έχει αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα, λόγω του κινδύνου συγκρούσεων με λειτουργικό εξοπλισμό.
Ένα ειδικό «σκοινί», το οποίο εκτιμάται ότι θα βοηθήσει στον καθαρισμό των «σκουπιδιών» που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη πρόκειται να δοκιμάσουν ιάπωνες επιστήμονες.
Το εν λόγω ηλεκτροδυναμικό «σκοινί» έχει αναπτυχθεί από ερευνητές της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας, JAXA, και αποτελείται από λεπτά καλώδια ανοξείδωτου ατσαλιού και αλουμινίου. Η κεντρική ιδέα είναι ότι η μία άκρη του θα προσκολλάται στην επιφάνεια σκουπιδιών που βρίσκονται σε τροχιά (δορυφόροι εκτός λειτουργίας, τμήματα πυραύλων κ.α.). Στη συνέχεια, ο ηλεκτρισμός που παράγεται από το «σκοινί» καθώς περιστρέφεται γύρω από το μαγνητικό πεδίο της Γης θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της κίνησης των σκουπιδιών, οδηγώντας στην κάθοδό τους σε όλο και χαμηλότερες τροχιές και τελικά την είσοδό και καταστροφή τους στην ατμόσφαιρα.
Μία ιδέα που τα τελευταία χρόνια έχει ολοένα και μεγαλύτερη εφαρμογή στη θεωρητική φυσική είναι η μελέτη της σχέσης μεταξύ γεωμετρίας και φυσικών θεωριών. Με τη χρήση γεωμετρικών σχημάτων, έχει γίνει δυνατό κατά την τελευταία δεκαετία να περιγραφεί μια πληθώρα από περίπλοκα φαινόμενα, των οποίων ο υπολογισμός με παραδοσιακά μέσα απαιτούσε εκατοντάδες σελίδες κοπιαστικών υπολογισμών.
Από τους πρωτοστάτες σε αυτή την κατεύθυνση είναι οι φυσικοί Νίμα Αρκάνι Χαμέντ και Γιάροσλαβ Τρίνκα, από τα πανεπιστήμια Πρίνστον και CalTech αντίστοιχα, οι οποίοι δημοσίευσαν την περασμένη εβδομάδα την έρευνά τους που αφορά σε ένα περίπλοκο γεωμετρικό σχήμα, με τη βοήθεια του οποίου απλοποιούνται σημαντικά οι υπολογισμοί που περιγράφουν τις αντιδράσεις των σωματιδίων.
Το αποκαλούν πλατύεδρο (amplituhedron), και οι πρώτες εφαρμογές της ιδέας τους φαίνονται πολύ ελπιδοφόρες. «Η αποδοτικότητα της μεθόδου είναι ασύλληπτη», σχολιάζει ο φυσικός του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Τζέικομπ Μπουρτζέιλι, ο οποίος συμμετείχε στην ανάπτυξη της ιδέας. «Μπορείς να κάνεις με ευκολία στο χαρτί, υπολογισμούς που στο παρελθόν ήταν αδύνατοι ακόμη και από υπολογιστή».
Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες μελετώντας κάθε φορά τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων προχωρούν σε υπολογισμούς και εκτιμήσεις για τον αριθμό αλλά και τα είδη των πλανητών τόσο στον γαλαξία μας όσο και σε ολόκληρο το Σύμπαν.
Ορισμένες εξ αυτών επικεντρώνονται στον αριθμό των πλανητών που έχουν μέγεθος και συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης, δηλαδή πλανητών που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή. Η τελευταία τέτοια μελέτη αναφέρει ότι μόνο στον γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 9 δισεκατομμύρια φιλόξενοι πλανήτες.
Ομάδα αμερικανών αστρονόμων ανέλυσε δεδομένα από την αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες στον γαλαξία μας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler τα τελευταία τρία χρόνια έχει εντοπίσει τα ίχνη περίπου 3,5 χιλιάδων πλανητών. Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου 150 εξ αυτών. Η πρώτη φάση της αποστολής Kepler έχει ολοκληρωθεί αλλά οι επιτελείς της NASA μελετούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το τηλεσκόπιο και επεξεργάζονται νέα σχέδια αξιοποίησής του.
Τελικά τίποτε δεν μένει αιώνιο σε αυτό τον κόσμο, ούτε καν η «ιερή αγελάδα» της Χημείας, ο Περιοδικός Πίνακας των χημικών στοιχείων.
Όπως ανακοίνωσε η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC), προχώρησε σε μια νέα αναπροσαρμογή στο ατομικό βάρος 19 στοιχείων (μεταξύ των οποίων του χρυσού), μετά από νέες ακριβέστερες μετρήσεις και υπολογισμούς που έχουν κάνει οι επιστήμονες κατά τα τελευταία χρόνια.
Αναλυτικότερα, τα γνωστά και πιο άγνωστα στοιχεία που αλλάζουν ατομικό βάρος είναι τα εξής: μολυβδαίνιο, κάδμιο, σελήνιο, θόριο, βηρύλλιο, φθόριο, αργίλιο, φώσφορος, σκάνδιο, μαγγάνιο, κοβάλτιο, αρσενικό, ύττριο, νιόβιο, καίσιο, πρασεοδύμιο, χόλμιο, θούλιο και χρυσός.
Το ατομικό βάρος (όποιος δεν θυμάται από τα σχολικά χρόνια του!) είναι η μέση μάζα του ατόμου κάποιου στοιχείου μετρημένη σε μονάδες ατομικής μάζας και ισούται με τη μάζα σε γραμμάρια που περιέχει ένα mol ατόμων του ισοτόπου ή του στοιχείου. Το ατομικό βάρος προκύπτει από τον μέσο όρο των ατομικών βαρών των σταθερών ισοτόπων του εν λόγω στοιχείου (τα ισότοπα είναι άτομα του ίδιου στοιχείου με ίδιο αριθμό πρωτονίων αλλά διαφορετικό αριθμό νετρονίων).
Όσο μεγαλύτερη ποσότητα ενός ισοτόπου ανακαλύπτεται στη Γη, τόσο αυτό επηρεάζει το ατομικό βάρος του ίδιου στοιχείου. Έτσι, νέες καλύτερες μετρήσεις πάνω στα ισότοπα των στοιχείων, σύμφωνα με την IUPAC (που επιβλέπει τις αλλαγές από την ίδρυσή της το 1919), κατέστησαν αναγκαία την αλλαγή του ατομικού βάρους σε πολλά χημικά στοιχεία. Σε ορισμένα στοιχεία όπως το σελήνιο, είχε να υπάρξει τέτοια αλλαγή από το 1934, ενώ σε άλλα είχε γίνει πιο πρόσφατα.
Σε άλλα στοιχεία οι αλλαγές του ατομικού βάρους είναι μεγαλύτερες και σε άλλα πιο οριακές. Ακόμα, όμως και στην τελευταία περίπτωση, οι συνέπειες πρακτικά μπορεί να είναι αισθητές σε ερευνητικό επίπεδο, καθώς η γνώση των ατομικών μαζών είναι σημαντική για την κατανόηση των νόμων της φυσικής.
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...