Ο Γαλιλαίος (Galileo Galilei) γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1564 στη Πίζα και πέθανε στις 9 Ιανουαρίου 1642 στην Φλωρεντία(Αρτσέτρι), ήταν Ιταλός αστρονόμος, φυσικός και φιλόσοφος. Φανερός υποστηρικτής της θεωρίας του ηλιοκεντρικού συστήματος των πλανητών που είχε ως αποτέλεσμα να καταδικαστεί από την Ιερά εξέταση και να φυλακιστεί το 1633.

Το θερμόμετρο του Γαλιλαίου είναι μια πολύ όμορφη επινόησή που βασίζεται στην αρχή της Άνωσης του Αρχιμήδη. Μπορείτε να το βρείτε σε Μουσεία, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα, στο ίντερνετ και σε πολλά καταστήματα ως διακοσμητικό, με πολύ μικρό κόστος.

Περιγραφή της συσκευής

Όπως βλέπεται και στη φωτογραφία το θερμόμετρο του Γαλιλαίου αποτελείται από ένα κλειστό γυάλινο σωλήνα με χρωματιστό υγρό (συνήθως λάδι) μέσα στο οποίο βρίσκονται μικρές γυάλινες μπάλες.

Φως

Η ταχύτητα του φωτός στο κενό συμβολίζεται συνήθως με c και είναι:

299.792.458 m/s (μέτρα το δευτερόλεπτο)

Δηλαδή κατά προσέγγιση 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο ή σε επιστημονική μορφή:

3•10⁸m/s

Η ταχύτητα του φωτός στο κενό θεωρείται η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτυχθεί από ένα σώμα.

Ήχος

Αντίθετα ο καημένος ο ήχος δεν τρέχει και πολύ γρήγορα αφού η ταχύτητά του στους 20 C^o είναι "μόλις":

343m/s

ή αν προτιμάτε 1235Km/h (χιλιόμετρα ανά ώρα).

Οπότε μπορούμε να πούμε,

Φως VS Ήχος, σημειώσατε 1

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το φως του ήλιου ταξιδεύοντας με αυτή την τεράστια ταχύτητα χρειάζεται 8 λεπτά για να φτάσει πάνω στη γη!!!

Ο αριθμός 6174 είναι ένας ιδιαίτερος αριθμός. Μια πρώτη ματιά δεν φανερώνει τίποτα, αλλά, οποιοσδήποτε μπορεί να εκτελέσει αφαίρεση μπορεί να αποκαλύψει τι κάνει τόσο ξεχωριστό αυτό τον αριθμό.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η «κούπα του Πυθαγόρα» ή η «δίκαιη κούπα» είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει με μέτρο το κρασί του αλλά και για να σερβίρει τους μαθητές του, υπερτονίζοντας την έννοια του μέτρου και των ορίων. Η ιδέα του Πυθαγόρα ήταν απλή: Έπρεπε να περιοριστεί η απληστία στο ποτό! Πώς θα γινόταν αυτό; Το πήλινο ποτήρι αδειάζει κατά έναν «μαγικό» τρόπο όταν εκείνος που το κρατάει αποδειχτεί... πλεονέκτης και το γεμίσει περισσότερο απ' όσο πρέπει.

Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, ο πότης απολαμβάνει το κρασί του. Εάν, όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάζει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η επιπλέον ποσότητα. Πως όμως γίνεται αυτό; Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Ενώ η κούπα γεμίζει, η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας το νόμο του Pascal για τα συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο η στάθμη του κρασιού δεν ξεπερνά τη γραμμή που είναι χαραγμένη στο εσωτερικό της κούπας «δεν τρέχει τίποτα».

Μόλις όμως το υγρό υπερβεί τη γραμμή-όριο τότε αρχίζει να ρέει μέσω του εσωτερικού σωλήνα από τη βάση της κούπας. Τα μόρια του υγρού παρασύρουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα, ωε δια μαγείας, η κούπα να αδειάζει παντελώς!